نویسنده در این مقاله جایگاه تعلیق در عقد را به بحث و تحلیل فقهی ـ حقوقی گذارده است.

واژگان كلیدی
عقد، شرط، تنجیز، تعلیق، انشاء، منشأ 

اشخاص در زندگی، برای رفع حوایج و رسیدن به اهداف مورد نظرشان به انعقاد عقود و ایقاعاتی، تحت عناوین مختلف مبادرت می‌ورزند، ولی با وجود وسعت معاملات و كثرت مبادلات و حجم روز افزون قراردادها، به آثار و احكام  این عقود آگاهی ندارند. لذا بر آن شدیم تا مطالبی نسبتاً جامع در این زمینه و بخصوص در مورد عقد معلق ارائه دهیم و از آن جا كه تاكنون كتاب مستقلی در این خصوص تدوین نگردید، سعی بر آن است كه همه آثار و مصادیق آن عقد همراه با تجزیه و تحلیل فقهی ـ حقوقی بطور یك جا مورد بررسی قرار گیرد.

بطور كلی عقد دارای تقسیم بندی‌های مختلفی است كه بعضی در قانون ذكر شده و بعضی نه. در قانون دو نوع تقسیم بندی آمده است. ماده 184 ق.م. می‌گوید عقود و معاملات به اقسام زیر منقسم می‌   شود لازم، جایز، خیاری، منجز و معلق؛ كه سه قسم اول از یك مقسم است و منجز و معلق اقسام مقسم دیگر هستند. تقسیم اول از نظر دوام و تقسیم دوم از نظر كیفیت انشای عقد است كه ما در این مقاله به تقسیم دوم می‌پردازیم.

قبل از ورود به بحث بطور اجمال به اصطلاحات كلیدی بحث اشاره‌ای خواهیم داشت.

مقدمه
پروردگارا دستم را نیرومند, روحم را طیار, طبعم را سیال و عشقم را روزافزون کن؛ که اگر تو بخواهی به آفتابم رسانی و اگر نخواهی به خاکم نشانی.

در عالم اعتباری حقوق همواره اعمالی اعتباری صورت می گیرد که آنها را اعمال حقوقی می نامند.این اعمال از دو صورت خارج نیستند؛ یا عقد هستند یا ایقاع.