فصل اول: مقدمه و اهداف

تراکم خاك به فرایندی گفته میشود که سبب افزایش چگالی ظاهری خاك شده و موجب کاهش حجم و پیوستگی منافذ، کاهش نفوذپذیری آبیو هوایی خاك، افزایش مقاومت مکانیکی خاك و تغییر در پیکره 1 خاك میشود. تراکم خاك میتواند در اثر: 1( ویژگیهای ذاتی مربوط به پیدایش و تکامل خاك، 1( انقباض طبیعی در اثر خشکشدن، 9( آبیاری سطحی که موجب بازشدن کلوخه ها و خاكدانه های ناپایدار خاك شده و موقعیت ذرات را نسبت به یکدیگر تغییر میدهد، 4( تحکیم بخشی موضعی و تراکم طبیعی و مجدد خاك در

طول فصل زراعی و 2( عبور تراکتور و سایر ماشینهای کشاورزی روی و یا در خاك به ویژه در حالتی که مقاومت مکانیکی خاك به علت زیادبودن مقدار رطوبت خاك کم بوده و امکان صدمه به ساختمان خاك .] وجود دارد، ایجاد شود ]. وقتی خاك متراکم میشود، تغییراتی در ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی خاك، مثل ساختمان، حجم، اندازه و پیوستگی منافذ و قوام خاك )چسبندگی و دگر چسبی( به وجود میآید که نقش مهمی را در توسعه و رشد ریشه گیاهان بازی میکنند. تراکم خاك باعث تخریب ساختمان خاك، کاهش نفوذ پذیری آب.[ و هوا و بالاخره کاهش عملکرد زراعی میگردد.

 تراکم خاك ایجاد شده در لایه های زیرین را میتوان با عملیات زیرشکنزنی 1 اصلاح کرد [ 49 ].شکافتن خاك متراکم شده توسط یک عمیقکار مرسوم )زیرشکن( در عمق مورد نظر، نیازمند نیروی کششی بالا وهمچنین باعث افزایش مصرف سوخت، افزایش استهلاك ابزار خاكورز وتولید کلوخه های بزرگ می شود[ 12 ]. عمق بحرانی، به عمقی اطلاق میگردد که در آن ذرات خاك بهجای حرکت به بالا و کاهش در چگالی ظاهری خاك، تمایل به حرکت به سمت جلو و کنارهها داشته و در نتیجه افزایش در حجم به هم خوردگی در خاك مشاهده نشود. در صورتیکه ابزار خاكورز عمقی )زیرشکن( زیر عمق بحرانی کار کند، .[ مقدار حجم بههم خوردگی آن ناچیز و عملیات خاكورزی عمیق ناموثر میشود [ 21.

ازجمله روشهای استفاده شده برای کاهش مقاومت ویژه ابزار خاكورز عمیقکار وکاهش اندازه کلوخه های ایجاد شده، افزودن باله ها به ابزار عمیقکار و استفاده از ابزار خاكورز در عمق کمتر و در جلوی ابزار عمیقکار میباشد. گادوین واسپور ) 1311 ( گزارش نمودند که اضافه کردن باله 1 به ابزار عمیقکارواستفادهازابزارسطحیکار 9 در جلوی ابزار خاكورزعمیقکار )زیرشکن( می  تواند منجر به افزایش حجم به همخوردگی و آرایش موثرتر قطعات خاك در عمق، کاهش مقاومت ویژه و افزایش.[ عمق بحرانیابزار عمیقکار گردد[ 11.

گادوین واسپور ( 1311 )گزارش کردند که در دو سطحکار با آرایش زیگزاگ، عمق بهینه برای ابزارهای جلویی، برابر 2

1 برابر عمق ابزار عقبی و / 3⁄ عمق ابزار عقبی، فاصلهی عرضی بهینه برای دو سطحیکار ، 2

1 برابر عمق ابزار عقبی / فاصلهی طولی بهینه، بین ابزار جلویی و عقبی، بزرگتر یا مساوی 2

میباشد[ 11 ].گادوین و اسپور ) 1384 (، گزارش کردند که هنگامی که یک سطحیکار به صورت همراستا در جلوی یک عمیقکار استفاده شود، مقاومت کششی مورد نیاز افزایش مییابد و این افزایش در مقاومت کششی زمانی ماکزیمم میشود که عمق ابزار سطحیکار، نصف عمق ابزار عمیقکار باشد [ 19 ].در به کارگیری ابزار های چند سطحکار، حمزه و