مقدمه
یکی از مسائلی که در مکانهای حساس مانند بانکها، پایگاههای اطلاعاتی و غیره مطرح است مسئله
نحوه نگهداری رمزها و کلید های دسترسی و همچنین دسترسی به این مکانها و اطلاعات می باشد. اگر
این اطلاعات بصورت یکجا و در نزد یک فرد یا دستگاه خاص قرار داده شود ضریب امنیتی به دلایل
مختلف کاهش می یابد. یکی از این دلایل امکان مصالحه فرد نگهدارنده رمز با دشمن و فاش ساختن رمز
دسترسی به اطلاعات، منابع و یا وسائل حساس و یا دسترسی دشمن به دستگاه نگهدارنده رمز می باشد.
دلایل دیگر اینکه در صورتی که رمز به هر علت حضور نداشته باشد و یا دستگاه نگهدارنده رمز از کار
بیفتد، امکان دسترسی از بین خواهد رفت.
بطور کلی در دنیای امروز راه اندازی یک سیستم، از کار انداختن آن و یا امکان دسترسی به اطلاعات و
منابع حساس نباید متکیی به یک فرد و یا دستگاه خاص باشد. بهمین علت به اشتراک گذاری رمز و کلید
دسترسی بسیار ضروری می باشد.
مطمئنا به اشتراک گذاری رمز و یا کلید دسترسی به صورت مکانیکی و فیزیکی از زمانهای بسیار دور
متداول بوده و می باشد. مانند تقسیم کردن نقشه گنج بین چندین نفر در گذشته و یا صندوقهای امانات
در سال بانکها در حال حاضر که دارای دو کلید و یا بیشتر هستند. اما بصورت تئوری اولین بار شامیر
1979 این   http://zusa.ir/%d9%be%d8%a7%db%8c%d8%a7%d9%86-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d9%85%d8%af%db%8c%d8%b1%db%8c%d8%aa-%d8%b1%db%8c%d8%b3%da%a9-%d9%88-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%b4%d8%b9%d8%a8-%d8%a8%d8%a7%d9%86/ مسئله را مطرح و راه حلی برای آن ارائه کرد. او طرح خود را طرح آستانه ای نامید. پس از او